ఆరోజు “వారణాసి” పుస్తకానికే సమయం కేటాయించాను. నిన్న మధ్యాహ్నం అలా లైబ్రరీకి వెళ్ళి వచ్చి, కొన్ని పుస్తకాలైతే తెచ్చుకున్నాను కానీ, నా మనసు ముందు రంగసాయిగారి నవల పూర్తి చేయమని చెప్పింది. అదేపనిగా సాయంత్రం వేళలో మొదలయ్యింది నా పఠనా ప్రయాణం. ఐదో పేజీలో మొదలైన “గోడు గోడ” చదివి… ఇదేంటి? ఈ గోడ మాటలేంటి అని వదిలేసాను. సర్లే అని కథలోకి పోతే… కథ మొదలు నుండి తుది వరకూ ఆసక్తి ఇంచు కూడా తగ్గలేదని అంటే నమ్మలేరు సుమీ… నేను చదివిన అతి తక్కువ సస్పెన్స్ నవలల్లో ఇది చాలా నచ్చింది.
సూర్య గ్రహణం ఏమిటా అనుకుంటూ కథలోకి పోతే, సూర్యచంద్రులనే శత్రువుల కలయిక అనుకోని విధంగా జరగడం, వారి మధ్య ఆజ్యం పోసినట్లు కూడా కంటికి కనిపించని, ఊహకు అందని వ్యక్తిని మనం ప్రతీ చాప్టర్ లో చూస్తూనే ఆఖరు వరకూ కూడా కనిపెట్టలేకపోవడం ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది. మధ్యలో మధ్యలో వచ్చిన సందేహం మీద అపోహ పడిపోతూ వచ్చానేగానీ ఆ సందేహమే నిజమనీ ఆ నిజం ముందు నుండీ మన కళ్ళెదుట ఉన్నప్పటికీ మనకు కళ్లద్దాలు ఉన్నట్లు ప్రవర్తిస్తాం.
ఒక్కో చాప్టర్ కు ఒక్కో అద్వైత పేరుని పెట్టిన రంగసాయిగారిని మెచ్చుకోక తప్పదు మరి. ఎందుకంటే ఆ ఆలోచనా విధానం అసహజం. ప్రతీ పాత్రకి తగ్గట్టు పేరు పెట్టీ… హీరోలా అనిపించే విలన్లు,
విలన్లుగా అనిపించే హీరోలు..
మంచికీ చెడుకీ యుద్ధం ఎంత చక్కగా సున్నితంగా జరుగుతుంది. “నేరాలు చేసేది కూడా మనుషులే.. దానికి శిక్ష అనుభవిస్తున్నారు కదా” అంటే ఇందులో హీరోలా అనిపించే విలన్,..నో నో ఆఖరులో విలన్ గా అనిపించే హీరో తండ్రి మాటలకి సరైన నిర్వచనం పెట్టాడు.
కథ మధ్య మధ్యలో ఏం జరుగుతుందా… అని చాలా చాలా టెన్షన్ అయ్యాను. కథలో సూర్యచంద్రుల పాత్రలకు చాలా కనెక్ట్ అయిపోయాను. అంతకంటే విలన్, హీరో కలగొలిపిన ద్రోణ పాత్రకు మరీ కనెక్ట్ అయిపోయాను.
చూశారుగా కథ చదివిన నేనే ఇంకా సందేహాల కొలిమి నుండి బయటకి రాలేదు. ఇక మీరూ ఓసారి చదివి చూడండి. ఈరోజుల్లో కూడా ఇంత చక్కటి సస్పెన్స్ నవల రాయగలిగిన రంగసాయిగారిని మీరూ కూడా కరతాళ ధ్వనులతో అభినందిస్తారని చెప్తున్నాను. ఇక ఇంతకంటే ఎక్కువ చెప్పను ఎందుకంటే… ఇలాంటి కథలు చదివితే వచ్చే థ్రిల్ ముందే పోగొట్టుకోకూడదు.
మీరు మరెన్నో ఇలాంటి నవలలు రాయాలని కోరుకుంటున్నాను.
హృదయపూర్వక అభినందనలు

@ranga_sai_k సాయిగారు.💙